Blogt
Moedertje Groen vertelt...
over winter & voorjaar 2023
Sandra:
"Het is april ’23 als ik de pc aan slinger voor deze update vanuit Team Moedertje Groen.
De afgelopen winter hebben we veel werk verzet, het aangezicht van NoordenLicht is flink veranderd. We zijn druk doende geweest om (veel) bomen op te ruimen, takken te snipperen en
een planning voor het vroege voorjaar te maken.
De moestuin is verdwenen, daarvoor in de plaats is de grote parkeerplaats gekomen.
De grond die hiervoor met een grote kraan moest worden afgegraven is op de lange wal gekomen tussen NoordenLicht en de zijbuurman. Ook is er een geul gegraven met een minikraantje voor de beukenhaag om de parkeerplaats heen, en geulen voor de aanplant van het Wilgenlaantje. Het Laantje loopt langs de grens van het terrein, naast de Vuurcirkel. De wilgen staan in twee evenwijdige rijen langs een pad. Het idee is dat ze in elkaar worden gevlochten en muren en een dak gaan vormen zodat je uiteindelijk in een groen tunnel loopt. Het Wilgenlaantje eindigt in een ‘Wiglo’, een
iglo van wilgen, een plek waar je rustig kan zitten en bijvoorbeeld kan mediteren.
Ik zie mezelf uiteraard al zitten.☺
Vorig jaar hadden we een eerste poging gedaan het Wilgenlaantje aan te planten, maar waarschijnlijk door de droogte in combinatie met te grote wilgen is dit helaas mislukt. Soms gaat dat zo, we proberen dingen en lukt het gewoon niet. Dus dit jaar hebben we het, hopelijk, beter aangepakt.
Het minikraantje heeft de dikke laag wortels doorploegd voor een rechte diepe geul, heerlijk als je het zware werk kan uitbesteden aan iemand met een machine. De grond uit de geul werd middenin gelegd waardoor het leek of er een enorme prehistorische mol had huisgehouden. Daarna kwamen de, kleinere, wilgjes op 20 cm afstand van elkaar in de geul. Het kraantje kwam er weer achteraan om de megamolshopen te egaliseren.
Inmiddels lopen de wilgjes al uit, dus we zijn heel optimistisch.
De beuken langs de parkeerplaats staan ook al, en ik zie dagelijks de knoppen dikker worden. In gedachten zie ik de hele haag al frisgroen staan te wuiven in de wind.
Doordat we met een minikraantje gewerkt hebben is de grond in de geul mooi los en luchtig. Na het planten is er paardenmest van Mahndoo (goed zo ventje!) bij gekomen. Daarna heb ik de toplaag van de bosgrond die nog op de parkeerplaats lag bij elkaar geharkt, dit is prachtig spul wat als mulchlaag over de voetjes van de jonge beukjes is gegaan. Als het droger, warmer weer wordt zal dit helpen de beukenjonkies te beschermen tegen uitdrogen. We hadden nog 2 tonnen met beukenaarde staan die inmiddels vol geregend waren. In die aarde zitten de bacteriën en schimmels die de verhuisde beuk helpt een zo optimaal mogelijk bodemmilieu te krijgen op zijn nieuwe woonplek. De grond in de tonnen leek meer op drijfmest, met bijpassende geur, maar ik heb het alsnog over de wortels gegoten.
Ook ben ik begonnen met aanplanten van de wal en de vrijgemaakte grond. Er zijn 200 coniferen aangekocht voor de buitenrand van het perceel. Hiervoor hebben we een hele serieuze grondboor aangeschaft die achterop de trekker bevestigd wordt en door de aandrijfas gaat draaien.
Alle werktuigen krijgen op NoordenLicht trouwens een naam.
Zo heet ons trekkertje ‘BenNieBang’ en de boor....(je raadt het al) De Mol.
We hebben keuze uit 2 maten boor, één van 20 cm en één die een gat van 45 cm doorsnee maakt, voor grote boomkluiten. Het was anders een veel te zware klus om door de laag wortels te spitten om een plantgat te maken, zeker als je een paar duizend bomen en struiken te planten hebt. Je snapt denk ik wel dat ik heel blij ben met de nieuwe boren. Het is stiekem ook heel gaaf om rond te crossen met onze trouwe BenNieBang en heel relaxed het ene gat na het andere te boren. En daarna plop je, hoppa, een conifeer in een plantgat, klaar is Klara!
Een groot deel van de coniferen heeft zo zijn nieuwe thuis al gevonden langs de wal. We hebben voor coniferen gekozen om zomer en winter een groene, dichte begroeiing te krijgen waardoor er meer privacy ontstaat en we omgevingsgeluiden kunnen beperken. Verder komen er veel inheemse bomen en struiken die we al in de hubs in de wacht hebben staan. Bij het uitspitten van de hubs verbaas ik me regelmatig hoe sommige jonge boompjes al zijn gegroeid binnen 1 jaar. De zwarte Elzen zijn letterlijk van 1 naar 2,5 meter gegroeid, ongelofelijk! Die bosgrond bij ons is dikke prima dus.
Een projectje waar ik weer zo werd verrast door de groeikracht van Moeder Natuur: stekjes van de Laurierkers, in oktober gemaakt, in februari al een mooi wortelstelseltje. Ik had op internet opgesnord hoe te werk te gaan. Van een grote struik op NoordenLicht had ik toppen geoogst met 2 tot 3 blaadjes. De stelen moeten jong zijn, dus met groene bast, en een lengte hebben van +/- 20 cm lengte. De bladeren heb ik gehalveerd, om de verdamping te beperken,
en daarna de stelen tot het onderste blad in de grond geprikt….klaar.
De boomstammen die niet meer te verzagen zijn tot planken zijn ingekort in stukken van 1 meter en opgestapeld tot insectenhotels. Daar tussendoor slingert een pad evenwijdig aan de lange wal. Dit wordt niet zomaar een pad, het wordt een Keltische Boomkalender-pad. Iets waar ik me al een hele tijd op heb zitten verheugen om mee te beginnen.
Langs het pad worden bomen of groepen bomen geplant uit de Kalender. Elke boom uit de Kalender staat voor een periode uit het jaar. Ben je in de periode van een bepaalde boom geboren vertelt je dat iets over jouw persoonlijkheid.
Bij elke boom komt een bordje waarop je de specifieke eigenschappen kunt lezen. Verder komen er Keltische symbolen langs het pad, zo krijgen we meer contact met onze eigen oude cultuur via de natuur.
Naast de bomen uit de Kalender komen er ook andere bomen en struiken zodat er weer echt een bos gaat ontstaan.
Al gaat dat natuurlijk nog even duren. Soms zou ik de tijd even vooruit willen spoelen, gewoon… om even een kijkje te nemen hoe het gaat worden.
Als we nu rondkijken op NoordenLicht knalt alles bijna de grond uit, elke dag ontluikt er weer een boomsoort en piept er een plantje met zijn neusje boven de grond. Het altijd fijn om buiten bezig te zijn met dingen waar je blij van wordt.
Maar in het bos zijn in de lente staat bij mij toch wel met stip op één."
