"Moedertje Groen"

Sandra

"Hallo, mijn naam is Sandra en ben vrijwilliger op NoordenLicht.

Zo’n 80% van de bomen in het bos zijn (bijna) dood door aantasting van de Letterzetter kever dus moet er veel gekapt en vervangen worden. Ik houd me bezig met de nieuwe aanplant van bomen, heesters en planten. Onder de naam ‘Moedertje Groen’ mag ik me uitleven op de 2,5 ha bos.

Mijn achtergrond is Middelbare Tuinbouwschool en heb gewerkt in een tuincentrum in Odoorn.

Verder ben ik altijd een tuingek geweest en heerlijk gehobbyd in mijn eigen tuin.

NoordenLicht tot leven brengen is voor mij dus echt een droomklus.

Nu is een tuin bijhouden wel hele andere koek dan een bos nieuw leven inblazen.

Het is één grote ontdekkingstocht, de bosbodem alleen al was voor mij onbekend om mee te werken.

Verder wonen er allerlei dieren die een kant-en-klaar buffet aan heerlijke verse aanplant geweldig vinden. Vooral

de kippen en ik zijn nog geen dikke vrienden, al leggen ze wel hele lekkere eitjes….
Er is 1 bosbewoner die zijn gewicht in goud waard is en dat is het paard Mahndoo. Met zijn 700 kilo kauwt hij bulten hooi weg en transformeert dat in prachtige, kostbare mest die we hard nodig hebben op de arme bosgrond.

Het bos had de eerste zomer toch wat kleur en fleur nodig op plekken waar niet gekapt of gebouwd werd. Hiervoor had ik een flink aantal zakjes zaden gekregen. En je hebt groene vingers of je hebt ze niet, alles kwam op.

We hadden 80 pompoen- en kalebasplanten, 100 tomatenplanten, kratten vol Cosmea’s, Korenbloemen, IJsbloemen, Asters, Alyssum, Dropplanten en nog veel meer. Dat gaf het bos al een heel ander aanzien. Misschien niet erg ‘bossig’ maar het werd er wel een stuk gezelliger. Van diverse kanten kregen we stekken en zaden die hun plek al gevonden hebben of nog even moeten wachten tot er weer een stuk aan te planten is.

Dit voorjaar werden we wat overvallen door het mooie, droge weer. Via meerbomen.nu hadden we een hele vracht jonge bomen en heesters gekregen en die moesten natuurlijk de grond in, en wel rap. Ze zitten namelijk niet in potjes maar komen in hun blote worteltjes aan en die kunnen niet lang boven de grond blijven.

Dus moest er als de wiedeweerga een ‘bomenhub’ gegraven worden waar we tijdelijk de nieuwelingen konden stallen en zo lang het weer het toeliet uit konden spitten en op hun vaste plek zetten. En dan willen al die nieuw aangeplante bosbewoners natuurlijk op tijd wat te drinken.

Regenen deed het niet veel en was het een hele toer alles van water te voorzien.

Inmiddels is er een degelijk watergeefsysteem aangelegd, en is het bos tot leven aan het komen.

Er is al veel gebeurd in het bos, hebben we veel geleerd van het bos. Maar het mooiste vind ik dat het bos ons steeds verrast. Dat tomaten het daar bijvoorbeeld fantastisch doen. Dat de bodem arm en dor leek maar dat zeker niet was en er planten opkomen die we daar nog niet eerder zagen.

De natuur is gewoon magisch, en NoordenLicht …. is dat misschien nog wel meer."